tamtamafrikan

We zijn nog steeds bij Maïka en Bouba in Bamako. Dankzij hen hebben we hier al een paar heel leuke en interessante ontmoetingen gehad. Zo heb je Fanta, het meisje dat hier in huis werkt, Moussa, de overbuur en muzikant, Pino (heet eigenlijk ook Bouba, maar er staat Pino op zijn gitaar, dus wij noemen hem zo), vriend van Moussa en ook muzikant, Gaoussou, collega van Maïka, Sanne, Nederlandse en werkt hier voor een jaar in een school‘ Bouba, Moussa en Pino zijn toearegs, Fanta is dogon en Goussou is bambara. Heel ingewikkeld allemaal, heel interessant. Goussou heeft ons proberen een beetje te vertellen van hun familiegeschiedenis en hoe iedereen zich verhoudt tegen elkaar, maar ‘t is echt moeilijk om te vatten. Iets eigenaardigs: een ijsbreker hier is vaak: ‘Ah, jullie zijn onze slaven geweest!’ en dan begint iedereen te lachen. De eerste keer dat wij dat hoorden, klonk dit heel raar in onze oren. Ik begrijp nog altijd niet goed wat ze bedoelen met het woord slaven. Het was soms voor kost en inwoon werken in het huishouden ofzo, denk ik. Als we dan zeggen: ‘Mogen wij dan als grapje zeggen, dat jullie, zwarten, onze slaven waren vroeger?’ ‘Nee, absoluut niet, zeer slecht!’ Tja. Eé;n ding is zeker, de toearegs zijn een heel fier volk en kijken neer op de rest van de wereld. De vrouw heeft er blijkbaar wel een goede positie. Zij beweren dat bij hun de vrouwen koninginen zijn. Ze moeten alleen maar eten, slapen en kinderen maken. Voor het huishouden hebben ze iemand in huis (in tent ☺), die voor hen werkt. Er is zeker en vast racisme, maar ik heb nog niet goed door wie tegen wie. De toearegs kijken neer op de bambara, maar worden zelf niet goed behandeld door de regering en rebelleren daar tegen.

Gisteren gingen we naar een concert van een bekende groep toearegs, Tamikrest. Hier een linkje.
Goeie muziek en een interessante belevenis. Je kon tickets kopen van 10 000 CFA of 3000 CFA. Wij kochten de goedkoopste en moesten dus op de ijzeren stoelen achter een touw gaan zitten. Voor het touw zaten de VIP’s op plastiken tuinstoelen met een tafeltje. Wij konden echter even goed zien, geen probleem! Voor de tuinstoelen was de dansvloer. Fijn om mee te maken hoe de toearegs dansen. We hebben zelf ook enkele pasjes gewaagd, maar ik voelde me wat belachelijk met mijn ordinaire kleren. Al die vrouwen waren daar poepchique opgekleed met hun nieuwe kleren voor tabaski.
Opvallend: er waren daar alleen toearegs en een paar toeristen. Niemand dus van andere bevolkingsgroepen. Een wereldje apart, die toearegs. Je komt er niet gemakkelijk in en toch was iedereen heel vriendelijk. Iedereen deed normaal tegen ons. Behalve een madam van de organistatie: veel mensen namen foto’s en telkens als wij ons toestel boven haalden, kwam ze zeggen dat dat niet mocht. Eerst zei ze dat we de artiesten niet mochten fotograferen, dan geen foto’s, dan niet filmen. Maar als bijvoorbeeld Bouba vlak voor de groep rustig staat te fotograferen, kwam niemand iets zeggen. Racisme? Of schrik dat wij dat in Europa gingen verkopen? Of schrik om iets tegen de toearegs te zeggen? Of mogen foto’s alleen binnen de toearegs? Gelukkig verdedigde Bouba ons! En ik heb stiekem een filmpje gemaakt (hehe, nà!). Ik heb er geen enkel probleem mee dat mensen niet willen gefotografeerd worden, wij vragen dat trouwens altijd, maar als al de rest mag en wij niet, en dan nog van zo’n festival, niets persoonlijks dus, dan kan ik daar niet goed tegen!!! Al bij al was het optreden tof!
Wat ook gewoonweg fantastisch was, was tabaski, het offerfeest, dat we gevierd hebben bij Gaoussou’s familie.
Om naar het feest te gaan, moesten we wel wat opgekleed zijn. De mensen hier kopen allemaal nieuwe kleren voor deze dag, om ter mooist. Ik leende iets van Maïka, wel mooi eigenlijk. Gert moest van Bouba absoluut een djelaba aandoen en een toeareg tulband. Geen ontkomen aan! Grappige toestanden natuurlijk! Veel te warm, snikheet, zo’n tulband, volgens Gert. Bouba zegt dat de tulband vooral traditie is en niet tegen zon of stof. Het helpt wel, maar is niet de belangrijkste reden. Als jongens volwassen worden, krijgen ze een tulband. Vanaf dan moeten ze steeds hun mond verbergen in het bijzijn van oudere of belangrijkere mannen. Eindelijk eens een volk waar de man een sluier moet dragen! ☺
Enfin, wij dus helemaal opgedirkt naar het feest. Gaoussou, de man des huizes, houdt zich bezig met het slachten, in stukken snijden en grillen van het schaap. Zijn vrouw maakt saus klaar, wast af e.d. Wij hebben fruitsla à la Maïka gemaakt. Goussou vond het heel raar dat Gert mee kwam fruit snijden. Dat is vrouwenwerk. Iedereen kon er hartelijk om lachen en Bouba hielp op den duur ook mee. Maïka legde uit dat wij ons niet op ons gemak voelen als anderen werken en wij lui in een stoel zitten. Ze begrepen het wel. Leren van elkaar, hé;!
Bij ons spelen kinderen met playmobile, hier spelen ze met de kop van het schaap, de tong enzo en ook met de poten. Die kop ligt daar trouwens heel de tijd naar ons te kijken, terwijl wij lekker zijn lijf oppeuzelen. Als vegetarië;r heb je hier wel een probleem! Een maaltijd, zowel ‘s middags als ‘s avonds, is hier eigenlijk altijd rijst, vlees en een saus. Zo hebben we op een avond eens taboulé; gemaakt. Zeer raar vinden ze dat hier, een koude maaltijd. Bouba heeft er niet veel van gegeten. Fascinerend en grappig! Ze vinden het ook verbazingwekkend hoe snel wij iets kunnen klaarmaken. Zij laten altijd alles uren koken. Ik vroeg eens aan Bouba waarom ze niet een grotere pot thee in é;é;n keer zetten, in plaats van drie keer een beetje thee. ‘Omdat we veel tijd hebben en het gezellig is.’ Makes sence!
In de late namiddag bij Goussou werden alle kinderen gewassen en trok iedereen zijn nieuwe kleren aan. Fier als een gieter waren de kids. We hebben een heerlijke, gezellige namiddag gehad! Bedankt Gaoussou!
Kijk zeker eens naar de foto’s, want die zeggen meer dan dit tekstje.
Vandaag vouwden we de kaart open van West-Afrika, samen met Bouba en Moussa. Het ging over de belachelijke landsgrenzen in de Sahara, die het toeareggebied doorklieven. We denken dat ze er indertijd om gedobbeld hebben en dat Algerije goed gespeeld heeft ☺
Moussa vind het maar raar dat wij allerlei papieren nodig hebben om Algerije te doorkruisen. Zij doen dit in de woestijn, niet langs douaneposten, zonder identiteitskaart. Ze reizen ‘s nachts, volgen de sterren. Straks komt er een man thee drinken, die ons tips kan geven voor de oversteek en mensen kent die kunnen gidsen. Moussa zegt dat we zeker niet met militairen mogen gaan, want dat die onmiddellijk gesignaleerd worden in de streek en dat de toearegs net hen aanvallen. Ze hebben het dus niet op blanke toeristen gemunt, maar op het leger, de regering. Dat is hun oorlog. Hij zegt dat als we een toeareg als gids hebben, hun volk ons net zal helpen.
We toonden onze verdere reisroute op de kaart en Bouba zegt: ‘Hoe? Maar je kan veel korter naar Algerije rijden, hoor!’ Wij schieten allemaal in de lach: ‘Bouba, dat noemt men nu toerisme!’
Enkele avonden geleden was het hier ten huize Maïka supergezellig. Moussa en Pino leerden Gert toearegmuziek spelen op gitaar. In het begin even moeilijk, omdat het een totaal ander ritme is, maar daarna deed onze Gert het prima. Het was echt heel mooi! Pino heeft trouwens mogen meespelen met een paar liedjes met Tamikrest op het optreden.

Voor de rest is ons dagelijks leventje hier zalig rustig, veel sië;sta. Gert gaat dikwijls shoppen met Bouba. Bouba wijst hem overal de weg en krijgt een goeie prijs, voor spullen voor de auto ofzo. Maar ze gaan ook samen naar de markt bijvoorbeeld. Die twee komen goed overeen, plagen elkaar altijd en Bouba noemt ons al cousin en cousine.

We hebben besloten om morgen ons visum te verlengen en een multiple entré;e aan te vragen. Dat kost niet veel en zo kunnen we eventueel een stukje Burkina doen en dan terugkomen voor le festival au desert. Niets is zeker, maar in dat geval kunnen we op de moment zelf nog kiezen.

Leuk om weten: we staan vermeld op de site van Jason en Kelly, de Canadezen die we ontmoet hebben in Spanje en vervolgens in Marokko.
Dit is hun website.
Je vindt ons als volgt:
Klik trip blog, dan go to archive en dan twee titels another roving rover en chefchaouen.
Leuk!