Na onze fantastische camping in Bou-Hamed reden we langs betere wegen naar de badplaats Al Hoceima. De camping die we daar op het oog hadden, was al gesloten. Seizoen voorbij. We reden wat verder het strand op. Weer was daar een kazernetje met weer supervriendelijke militairen. We mochten daar gerust kamperen, we zouden veilig zijn naast hun, als we iets nodig hebben, moeten we het maar vragen. ‘s Avonds komt er een figuur op ons af. Wie is dat? Wat wil die? Een jonge gast van het strandbarreke brengt ons twee glazen heerlijke muntthee! Bedankt!
Vanuit onze tent zagen we de zee. De afval op het strand was wel wat minder. Er lag een mysterieus mini-eiland in de zee. Het blijkt een Spaanse gevangenis te zijn. Eens per week worden ze bevoorraad per helicopter.
Blog Image
Ondertussen zitten wij hier al een paar dagen gezellig bij Tasniem en de kinderen. We worden hier gigantisch verwend met heerlijk eten, een echt huis en veel lachende gezichtjes.
We mochten een keer mee naar de karateles en naar school. De mama van Tasniem nam ons mee naar de lokale stoffenwinkels. Ze heeft er gordijntjes van gemaakt voor onze auto. We hebben ook een wandeling gemaakt langs de rivier, naar een eucalyptusbos. De rivier is hier nu een hele atractie, want de voorbije dagen regende het pijpenstelen. Nu is het een aangenaam weertje. En onze kip, die hebben we zeer vers gekocht!
Vandaag is Gert met de auto naar de plaatselijke garagist gegaan, want er lekt veel olie uit. Onmiddellijk gerepareerd en 50 euro. Misschien waren we toch beter in Marokko in panne gevallen. De pakking van het oliecarter van de motor bleek fit.
Het is echt tof om het gewone leven hier van wat dichterbij te mogen meemaken. Bedankt aan heel de familie! Wat gastvrijheid betreft zijn jullie zeker al heel goed geïntegreerd! Spijtig trekken we dit weekend weer verder. We zullen jullie missen, maar ik mag hier niet te lang blijven, want anders begin ik een school op te richten ofzo.