Wij maar hopen op even geen regen. Ondertussen een rekensommetje gemaakt. De verzekering komt niet tussen, omdat we niet geïmobiliseerd zijn. Camping zou goedkoper zijn dan een hotel, maar in dit weer, pfff. Een 2 of 3 secondentent zou hier maar 50 euro kosten. Onze matras in de daktent is wel heel groot, zulke grote goedkope tenten hebben ze waarschijnlijk niet. Een andere optie is de daktent er afhalen. Effe tillen, maar die moet er dan ook terug op en dat kostte me thuis 3 of 4 uur vissen achter bouten. Vind ik geen optie. Dan maar het roofrack met alles erop deraf. De kisten leegmaken en ik bedenk een constructie tussen enkele bomen om heel dat gevaarte niet in 1 keer te moeten tillen. Dan hebben we ook hulp nodig, maar in dit rotweer vertrekt iedereen van de camping.
What to do?
Zondagmorgend, zelfde weer. Rotweer. We bedenken nog even dat we nu wel moeten kiezen, de daktent of hotel.
Tussen de vlagen door halen we de kisten leeg en vouwen we de tent dicht. Onze tarp is regelmatig een goeie schuilplaats. Tegen de middag klaart het een beetje op en willen we aan deze ingewikkelde klus beginnen. Ons treklint is te kort en de bomen staan te ver uit elkaar. Een nieuwe buurman passeert en vraagt uit beleefdheid hoe we het maken.
“Slecht” zeggen we in koor. We doen ‘t hele verhaal over de motor en ons plan om hier te blijven in de daktent. Hij kijkt niet raar op van ons plan… das een goeie denk ik (hij rijdt ook met een Land Rover, Serie III van 1980). We bespreken het plan en doen enkele aanpasingen. Twee andere bomen, zijn en mijn treklint, enkele harpsluitingen en 2 touwen moeten de klus klaren.
Het roofrack wordt losgevezen en de voorkant hijsen we op aan het treklint in de bomen. Dan heffen Jason en ik de achterkant van ‘t roofrack op, terwijl Veerle onze auto ervanonder rijdt en Kelly, Jasons vrouw, er met hun LR achteraan komt. We leggen het roofrack op hun voorresservewiel, laten de touwen zakken en zetten vervolgens de rest van ‘t roofrack op de grond. Oef gelukt! Zullen we dit gevaarte er ooit nog terug op krijgen?
Nu alles sorteren, uitkiezen wat wel en niet nodig is om deze week door te komen.
Jason en Kelly, Canadezen die in Engeland wonen, nodigen ons uit voor de lunch in hun “dormmobiel” een leuke Land Rover met speciaal openklap dak.
Een leuke babbel bij soep (voor de kou) en wat chorizo en jamon.
De rest van de dag zijn we over en weer aan ‘t lopen tussen de auto, de tent en de kisten. We hebben veel bekijks met ‘t roofrack zo op de grond.
Tijd voor thee… denk ik, maar Veerle had liever een aperitiefje. Jaja, ‘t is al zo laat.
We nodigen onze overburen uit, die al menig foto hadden genomen, voor dinner.
Couscous met worstjes en veel gebabbel.
Vandaag, maandag is de auto binnen in de garage en nu maar wachten op goed nieuws. Hopen dat het motorblok niet gescheurd is!
In de garage halen ze vandaag het motorblok eruit. Morgen wordt die ergens getest en eventueel afgevlakt, maar dat kan ook pas woensdag zijn. Donderdag terug in de auto gevezen en nog enkele tests doen. Hopelijk hebben we ‘m vrijdag terug.
Wij brengen morgen een bezoekje aan Sevilla en tussendoor nog lezen, gitaarspelen en wat knutselen (hierover komt later nog een rubriekje 😉
Vandaag schijnt hier de zon!
Dag Gert en Veerle,
Ja, ik heb ook al eens een moteur die warm gelopen was geblust met water en toen was de moteur ook naar de knoppen, wij hadden geen tent en zijn gesleept op de weg door een kamion. Dus courage !!!
Nog 3 weken en ik steek jullie voorbij in de lucht ha ha ha.
Ik ben nu in Wijnegem, dus jullie hebben ook applaus en aanmoediging van Nonkel Paul en Tante Lutgart. Daaag
hoi veerle en gert,
“The road is long
With many a winding turn
That leads us to who knows where,
Who knows where
But I’m strong,
Strong enough to carry him.
He ain’t heavy, he’s my brother.
…
It’s a long, long road
From which there is no return.
While we’re on the way to there,
Why not share?
And the load
Doesn’t weigh me down at all.
He ain’t heavy, he’s my brother.
He’s my brother.
He ain’t heavy, he’s my brother… ”
…als je weet dat ik dit liedje (the Osmonds, the Hollies, …) thuis
zit mee te zingen gaat het al wat beter, toch?
gr,
kurt
Jongens, jongens, ge hebt toch weer geen chanse hé. Maar ja, ge moet maar denken dat ge het dan wel gehad zult hebben zeker… En wees blij dat het hier in Spanje is en niet…
Gert, ge spreekt over gitaar spelen…awel das nog eens een goei idee. Ge moet zien dat ge dat instrument af en toe eens vastpakt hé, en er op speelt natuurlijk.
Ik zou zeggen, zet een roze bril op en bekijk het langs de positieve kant. Neem een aperitiefke meer… Het ziet er toch gezellig uit… En het is verlof hé! We leven met jullie mee.
Hoi Veerle en Gert,
Amaai dat is nogal pech voor jullie!
Vanwege nonkel autofreak 1 gouden tip: Als de dichting van de culasse vervangen werd en de culasse afgevlakt krijgt je motor meer compressie. Het gevoel zal zijn dat ie echt beter is als tevoren MAAAAR: Door de hogere compressie krijg je meer druk op de krukas (rijd die motor dus heel behoedzaam in, maak niet teveel toeren) en je moet daus opletten dat er geen lagers op de krukas gaan uitlopen ( dan rij je de motor helemaal naar de filistijnen…)
Wees dus echt zacht voor die opgesmukte cilinderkop…
Mor suskes toch 😉 Neem het er toch maar van: aperitiefjes, mekaar wat warm houden, enzo. Succes voor de volgende dagen!
Die tweede foto ziet er al hel wat beter uit dan de eerste! Gezellig (en droog) zo’n tent op pootjes. We blijven duimen…