Het mooie Tafraoute lieten we achter ons, via idyllische paadjes waar we een plekje tussen de bergen vonden om te overnachten. Prachtig!
De volgende dag namen we de weg via de Tizi-‘n’-Test, een bekende col die naast de Toubkal, de hoogste berg van Marokko, loopt. Weeral heel erg mooi!
Aangekomen in Marakkech gingen we op zoek naar onze Braziliaanse vrienden, Roy en Michelle, en we vonden ze. Samen hebben we een heel gezellige avond doorgebracht met een lekker glas wijn, zelf bereide tajine en traditionele Touareg thee. Om onze 30 000 km te vieren! Heerlijk tof! We maakten ineens de afspraak dat ze bij ons langs zouden komen in België;, om ons bier, onze frieten en chocolade te leren kennen. Roy en Michelle zijn al 2,5 jaar aan het reizen, waardoor ze ondertussen veel Europese vrienden hebben. Voor ze naar huis gaan (met de boot vanuit Antwerpen) willen ze graag Europa leren kennen door al hun vrienden te bezoeken. Leuk!
In Marakkech merkte Gert plots dat onze auto heel veel olie lekte. Op twee dagen zakte het peil van maximum naar minimum. Niet goed dus. Ondertussen is Gert al dikke vrienden met de eigenares van een winkeltje waar ze Land Rover onderdelen verkopen. Zij kon ons een betrouwbare mecanicien aanbevelen. Hij had niet echt een garage, enkel een strooien dakje. Twee jongetjes van een jaar of 10 waren er in de leer. Die gaan dus niet meer naar school. Beter dan dat ze op straat rondhangen, maar het blijft toch een raar gegeven voor ons. Normaal gezien zou je hier nooit zelf aankloppen. De man sprak geen Frans, maar was uiterst vriendelijk en behulpzaam. Hij begon er onmiddellijk aan en heeft degelijk werk geleverd, voor een eerlijke prijs.

Omdat we dus twee extra dagen in Marakkech gebleven zijn, é;é;n voor Roy en Michelle en é;é;n voor de mecanicien, besloten we Fès niet meer te bezoeken, maar rechtstreeks naar onze vrienden in Guercif te rijden. Soms moet een mens prioriteiten stellen en bij ons gaan mensen nog steeds voor!
In twee dagen zijn we tot daar gereden met een overnachting bij Azrou op een camping in een kersenboomgaard.

‘t Was natuurlijk weer een leuk weerzien met Tasniem, Meryem en de vier kids. Het logeerbed stond al op ons te wachten! We hebben er het weekend doorgebracht, bijgebabbeld, veel kruiden gekocht, naar de film Annie gekeken (want dat was een gat in Gerts cultuur) en … een bootticket naar Europa geboekt.

Op maandag 15 juni om middernacht vaarden we af en verlieten we het Afrikaanse continent, waar we negen maanden doorgebracht hebben… We hebben nog lang gekeken op het achterdek naar de lichtjes van Nador die steeds kleiner werden… Een heel raar gevoel, niet negatief, niet positief, gewoon raar…
We waren de enige ‘echte’ Europeanen op de boot. De anderen waren Marokkanen die in Europa woonden. Ik dacht bij mezelf: ‘Zouden zij nu verdrietig zijn, omdat ze Marokko moeten verlaten?’ Ik was eigenlijk wel een beetje fier: nu gaan wij naar onze echte thuis, naar onze roots…
Nador-Sète (Frankrijk), 36 uur, twee nachten en é;é;n dag. De bootreis viel reuze mee! We hadden een beetje schrik, omdat we negatieve commentaar over deze boot gehoord hadden: vuil, vies, oud enzo. Dat was helemaal niet het geval! Omdat het nog net laagseizoen was, kregen we een ruime buitenkajuit (met raampje), met eigen badkamer en comfortabele bedden. Super! Buiten op het dek was het zalig met een warm zonnetje en een frisse wind door je haren. Het eten was allemaal inbegrepen, in het restaurant waar we bediend werden door obers. Luxe! Allemaal voor een promotieprijs.
Wat hebben wij vooral gedaan op de boot? Geslapen, gegeten en af en toe een luchtje geschept. We hebben ontzettend veel geslapen, ook overdag! Wij waren (zijn) eigenlijk steendood moe van de grote afstanden die we de laatste tijd rijden.
Woensdagochtend 17 juni om 6.30u zetten we voet en wiel aan wal in Frankrijk. Heel vriendelijke douanen en lieve snuffelhond. ‘Ja hoor, we hebben kruiden bij, heel veel zelfs, van Marokko, maar niet degene die u zoekt.’ De man kon ermee lachen. Geen stempels meer nodig, we waren thuis, of toch bijna…

Via de mooie route van de Gorge du Tarne zijn we naar Saint-Enimie gereden. Gert wilde er graag nog eens langs, want 15 jaar geleden gingen zij met thuis daar op vakantie. Daar is hij anarchist geworden, beweert hij. We hebben er lekker geluncht en wat geshopt. Het is een heel mooie weg en een gezellig dorp, maar supertoeristisch. Langs de gorge vind je de ene camping naast de andere. Het stikt er van de mobilhomes, onvoorstelbaar.
Na ons overheerlijk broodje met Camembert (9 maanden geleden!) zetten we koers naar Griet.

Griet en Raphaë;l zijn ondertussen verhuisd. Ze vonden een droomhuis, gebouwd in 1900, met een uitzicht ongelooflijk, in de bergen, met tuin… We werden verwend met gebraad van een plaatselijke koe, vanille ijs met aardbeien uit de tuin en Champagne! Er moest dan ook heel wat gevierd worden: onze terugkomst, het laatste examen van Griet, hun nieuwe huis en binnenkort Griets nieuwe job. Ze gaat lesgeven in een dorp in de bergen, in een schooltje dat bestaat uit é;é;n klas, van 1ste kleuterklas tot 5de leerjaar, 12 kinderen. Tegelijkertijd zal ze ook nog directrice zijn. Precies zoals in de film! Fantastisch vind ik het! Griet, ga ervoor en heel veel geluk!
Op naar de volgende vrienden, Ina en Jeroen, de Nederlanders die we tegengekomen waren in Green Turtle in Ghana. Zij hebben een huis in de Provence met kamers die ze verhuren. Naar hun eigen zeggen zou het er heel mooi zijn. We waren benieuwd, wisten niet goed wat te verwachten. Tjonge jonge, prachtig is het hier! Ongelooflijk tof! Het domein, de tuin anex bos is zo mooi en groot. Het ligt midden in de bergen, in een dal en er loopt zelfs een riviertje doorheen. Het huis waar ze al jaren letterlijk eigenhandig aan werken is heel gezellig ingericht. Als vakantieganger kan je een gîte huren, de blokhut of het hele huis of je kan er kamperen. Zo tof, een echt paradijsje en heel erg rustig. Voor wie oververmoeid is, rust nodig heeft, een zonnetje, frisse buitenlucht, lekker eten en graag wandelt, is dit de ideale plek. Ga zeker eens een kijkje nemen op hun website www.bergeriebaron.com.
Als god in Frankrijk…
Hier zitten we nu te genieten en herinneringen op te halen van Afrika, overlanders onder elkaar…
Onze volgende stop zal waarschijnlijk Besançon zijn, bij Renné;e en haar familie, waarmee we samen in Mauretanië; (in het heengaan) aan Cap Tafarit aan de kust gezeten hebben.
We komen steeds dichterbij…!